Gelukkig gezin

Wat zijn we een gelukkig gezinnetje, denk ik ergens deze nacht.
Boven mijn hoofd op het kussen ligt Guus. In mijn nek ligt Eebje. Tegen mijn buik: Sammie.
Wat zijn ze lief.

Om half zes word ik echt wakker, blijf even soezen tot om tien over half zes de wekker gaat en besluit dan toch maar op te staan.
Naar beneden waar de katten me al vooruit gehold zijn, stommel naar de lichtknop.
Ik schop iets zwaars vooruit.
Laat het niet waar zijn. Niet wéér een rat.

Licht aan.
Tis een waterhoentje.
Hè bah. Wat *zielig* 🙁

Ietsje geplukt. Niet erg geplukt.
Nauwelijks mee gespeeld dus.
Alleen maar uit een boom gehaald (daar overnachten ze wel eens) en gekild.

Oh, zeg ik.
En: dit vind ik écht niet leuk.

Het drietal wacht af tot ik uitgejammerd ben en ga voeren.
Waarna ik met het dienblad met het eigen ontbijt bijna wegglibber over dit

Happy family.