Ik moet even pakjes wegbrengen en wanneer ik weer voor de deur parkeer gaat mijn mobiel die naast me ligt.
Het is de monteur.
Hij maakt een afspraak voor morgenochtend tussen 8 en 10.
Ok.
Maar.
Er hebben nog een paar mensen uit mijn straat gebeld.
Aha.
En als dat er nou méér worden, dan krijgt het prioriteit en gaan ze er iets aan doen.
Misschien is het dan al in de loop van de dag opgelost. Dat merk ik dan vanzelf.
En dan komt hij morgen dus niet.
Ja, dat snap ik.
Wat ik *niet* snap, maar dat ontdek ik pas wanneer ik dat griezelige mobieltje weer heb neergelegd, is waarom hij bij *mij* aan de deur moet komen wanneer nu al duidelijk is dat het probleem waarschijnlijk niet bij mij in huis ligt maar ergens in de straat.
Ook vraag ik me af hoeveel mensen moeten klagen voor iets prioriteit krijgt.
En: mijn straatgenoten, schat ik die in als assertief (telefoon doet het niet: klagen!) of als dociel (iemand anders zal het wel melden, het zal wel goed komen).
Hoeveel mensen moeten er dan nog meer klagen wil het prioriteit krijgen? Inderdaad……
Rare lui die KPN,bij 3 komen we vandaag niet in actie,worden het er meer dan wel………..
Ik zou er meer achteraan gaan als ik een drukke beller of gebelde was.
Maar de computer is mijn échte ader naar de buitenwereld.
Wanneer die verbinding het niet doet voel ik me pas echt ontheemd 😉
En bij weigering van de pc-verbinding ga je ook door roeden en ruiten. Andere prioriteit, in KPN jargon.
ps: ik beheers het SMS-en ook niet.
en dan heb je natuurlijk altijd die mensen die helemaal in shock raken, “de telefoon doet het niet. Paniek!! Nu kan ik ze niet opbellen om te melden dat de telefoon het niet doet”. En dús niet bellen met een klacht, want ja… de telefoon doet het immers niet
@ Karin: precies.
Er wonen hier nl veel bejaarden. Geen sjieke bejaarden maar ‘gewone mensen’.
Goede kans dat die niet eens een mobieltje hébben.