Het goede nieuws is dat het met Sammie’s kopje goed gaat.
Hij pulkt niet aan de hechtingen (en Guus ook niet) en -dat vind ik een schattig gezicht- zijn haartjes groeien snel aan.
Kwa gedrag is hij zichzelf.
Hij heeft zijn lusten al een keer botgevierd op de eenden en op een beer die kijkt of hij niet weet wat hem overkomt.
’s Nachts slaapt hij op bed. Bij voorkeur onder het dekbed in mijn armen.
En wanneer ik een heel klein beetje beweeg (omdat ik anders niet kan slapen) stormt hij woest van het bed af. En springt er tien minuten later weer op om tegen me aan te kruipen.
Dit is normaal Sammie-gedrag.
Wel slaapt hij erg veel, meer dan anders.
Maar áls hij wakker is, is hij zichzelf.
Goed nieuws.
Dus.
Fijn dat het zo goed gaat met Sammie, het is nogal niet wat zo alles met elkaar…ik hoop dat hij snel weer helemaal beter is