Sinds het Radio 1 Journaal op 25/8 overging op kwek-kwek-duopresentatie met twee absolute lichtgewichtjes (= understatement) luister ik met ‘niet zoveel plezier’ (wat is de overtreffendste trap van understatement?).
Toch sta ik nog steeds om half zes op en luister en schrijf op Fanlog.
Soms denk ik: no more.
En dan gebeurt er iets en denk ik: toch nog maar even *more*.
De afgelopen week ben ik weer in no-more-modus.
Ik erger me gek aan Michiel Breedveld die nog geen twee zinnen zonder verhaspelen uit z’n bek krijgt, die alles keft en bijt en blaft. Ik erger me niet ‘gek’ maar wel heel érg aan Catrien Straatman met d’r “zeg maar” (NL-equivalent van ‘like, you know’) en “strakjes” (ipv ‘straks’) en haar ongelooflijk stupide interviewtjes zodra die gaan over iets juridisch.
Vanavond kijk ik House.
Aansluitend begint The Mentalist.
Beeld: zo’n road op de grens van Nevada en Californië zoals ik die ken en bemin.
Ik wil kijken! Maar ik moet naar boven en snel naar bed want: morgen om zes uur is daar weer het Radio 1 Journaal.
Ik baal, ik denk: waar doe ik het voor.
En (zie kop boven dit stukje): ik heb *niets* aan ‘nou, dan doe je het toch gewoon niet‘?
Aangezien Radio 1 Journaal mijn radioliefde wás en Fanlog nog steeds mijn kindje *is*.
Maar ik aarzel en twijfel en weifel en denk.
Want R1J-nieuwe stijl is nu 5 maanden (waarvan ik er 1 op vakantie was) en het aantal uitzendingen dat ik me écht amuseerde was misschien iets meer dan op 1 hand te tellen maar erg veel méér was het niet.
Geef een reactie