Ja! Ik zie zelf ook wel: ik maak geen bal mee als een avondje naar de operette in Amsterdam me inspireert tot stukje na stukje.
(weet dat ik nu ook Die Lustige Witwe beluister, uitvoering met Elisabeth Schwarzkopf, dirigent Lovro von Matacic en -curieus- als Cascada Kurt Equiluz die ik voornamelijk ken uit alle Passies)
Maar echt: dit was leuk.
In de zaal zat een man die R. en ik al kennen uit de tijd dat de opera nog in de Stadsschouwburg was. Hij is van de Vrienden van de Opera en gooit altijd bloemen. Boeket na boeket na boeket.
Vroeger althans. De laatste jaren hebben wij een ander abonnement.
R. en ik hadden het over hem gehad en verwachtten dat hij weer bloemen zou strooien maar: geen bloemen.
Tot daar helemaal van achter uit de zaal een klein vrouwtje kwam. Ze reikte nog niet tot mijn schouder dus ik schat haar op 1.55 m hoogstens.
Leeftijd: in de zeventig. Fel-lichtblauw mantelbak. Wit haar.
Met vastberaden pas en een grote bos rode en witte bloemen zet ze koers naar het podium.
Waar de sopraan Annemarie Kremer zo sierlijk mogelijk door de knieën gaat om het boeket aan te pakken.
Maar: het boeket *is* voor jeune premier Sebastian Reinthaller.
Geweldig.
Geef een reactie