Om half elf stap ik de schuur in om Greta naar buiten te laten.
Greta glipt langs me heen en rent naar de kamer.
In een mooie rechte lijn, aan zwalken doet ze niet meer.
Ik zet buiten vers water neer, strooi graan en werp nog wat lekkernijen.
Na tien minuten breng ik Greta met zachte drang (= opdrijvend, niet ruw vastgrijpend) naar buiten.
Daar eet ze wat van de boerenkool die ik laatst liet vallen.
Verderop reageert Klaartje door (ik denk: zorgzaam) te doen of ze een worm heeft gevonden die ze Greta aanbiedt.
Zoals hanen plegen te doen.
Greta loopt erheen.
En vliegt haar aan.
Wat was dát nou?
Orde herbevestigen? ‘Topkip is weer thuis’?
Of was Klaartje helemaal niet lief bezig maar bedoelde ze met dat ‘wormpje aanbieden’: ik ben een soort haan en dus de baas?
In elk geval weet ze na 1 uithaal weer precies hoe het zit.
Aan An besteedt Greta geen aandacht.
Soms heeft het de laagste in de pikorde zijn ook voordelen.
Hierna doet Greta waarnaar ze denk ik al weken verlangt: ze neemt een uitgebreid zandbad.
Shabnam zegt
Wat mooi toch, die natuurlijke pikorde.