De wekker gaat om vijf voor zes en ik denk: no more.
No more mezelf kwellen met het Radio 1 Journaal met Michiel Breedveld. Het moet een beetje leuk blijven.
Om half zeven (ik was toch wakker) opgestaan, radio aan en verdomd: Bert van Slooten.
Na een leuke uitzending stukjes geschreven. dieren gevoerd (niet per se in die volgorde) en naar de mondhygiëniste die ontevreden was en me pijn deed. Niet om me te straffen denk ik. Ze had ook nog heel lief drie Donald Ducks voor me meegenomen en 1 las ik helemaal uit (spannend nummer).
Weer thuis (moe) wil ik een bestelling bij elkaar zoeken van twee magneetjes.
Ik vind het ene magneetje en ga nu op zoek naar een mooi plastic doosje om het in te verpakken. Dat zou achterin het magazijn kunnen staan maar daar is het vol zodat ik een doos met enveloppen over me heen trek, me ook nog eens lelijk stoot en dan: vooruit maar, dan maar een wat groter doosje.
Maar: nu is het magneetje zoek.
Ik weet zeker dat ik het niet heb laten vallen – ik heb het ergens neergelegd.
‘Ergens’ in een huis vol stapeltjes, richeltjes (chaos).
Ik zoek, ik denk logisch na (doe een poging ertoe), ik zoek nog meer en ik vind NIET.
Grrrr dus.
Geef een reactie