Halve nacht niet geslapen wegens Guus-moet-gevangen-en-naar-de-dierenarts.
Wanneer ik opsta zit Guus op het overloopje. Hij staat óók op en: hij loopt. Op alle pootjes.
Het rechterpootje ontziet hij een beetje maar hij hinkt niet meer.
Bovendien gaat het écht goed met hem leid ik af uit de muis naast mijn bureaustoel.
Dolblij mail ik R. dat hij niet moet komen.
En besluit hem een kwartier later toch maar uit bed te bellen want dat is beter dan dat hij zonder zijn mail te lezen in de bus stapt.
R. zegt dat hij dat ook vindt.
Dat is nog eens goed nieuws! (hoewel wat minder voor de muis)
@ Kim: ik denk wel eens: zou nu ook iemand zitten denken “waarom komt mijn vrouw niet thuis” of (erger) “onze moeder”.
Sneu voor de muis, maar fantastisch voor Guus én voor jou!