Met behoorlijk grote regelmaat comment iemand die hier *niet* met regelmaat binnenvalt iets dat in gaat op 1 stukje en dan meteen met de botte bijl.
Een “maar waarom doe je dan niet…’-whatever-commentje.
Zelf zou ik dat niet snel op andervrouws d’r log plempen.
Ik bedoel: als ik af en toe eens voorzichtig om de hoek kijk, ga ik niet meteen meppen op vingers.
Maar ja, dat ben ik (beleefd, terughoudend) en dat is niet iedereen.
Daarom nog maar eens een keer een handleiding voor bij dit log.
Dit, lieve en minder lieve lezertjes, is een lijf (live) log.
Het gaat over wat mij als levende vrouw bezig houdt.
M’n katten, m’n kippen, m’n uiterlijk, m’n verkwanselde politieke stem, m’n bedrijf, m’n idolen, m’n nou ja noem-maar-op.
Wat ik uit is fragmentarisch.
Wat me op dat moment naar de keel vliegt, uit het hart stroomt.
Zonder enige verplichting twee dagen later te berichten over “hoe het nu voelt”.
Omdat ik een emotioneel tiepje ben kan dat leiden tot geweeklaag dat op dát moment uit het diepst van m’n ziel komt.
En waarvoor ik een dag later een oplossing heb gevonden.
Ik wil niemand weerhouden van sympathiek meedenken en mn niet wanneer ik daartoe zelf nood.
Maar lukrake “waarom doe je dan niet”-uitingen. Die worden niet gewaardeerd.
Soms is het misschien gewoon een oprechte uiting van verbazing…