Gisteren is de livestream van La Straniera met Edita Gruberova.
Ik zit klaar met een glas wijn en een stukje kaas (vergat helemaal te eten).
Ik heb mijn vinger op de ‘opname’-knop in Firefox maar de livestream laat zich niet opnemen.
Niet door mij en niet voor vele-andere(fans)n-met-mij.
Erger: de stream blijkt een haperende ramp.
Van de fans die er wáren horen we later dat ze ge-wel-dig was.
Een recensie is zuinigjes.
‘Wie komt om te juichen, zal juichen’- zoiets.
Vandaag delen we in de group foto’s en filmpjes van het applaus.
En enkele foto’s die we toch nog van de livestream konden maken voor we het kijken snikkend opgaven.
Net plaatst iemand een link naar een interview(tje).
Waaruit we o.a. leren dat ze
a) nog steeds een zanglerares heeft: Es handelt sich um Gudrun Ayasse, sie ist in München Gesangspädagogin und Stimmbildnerin – und sie arbeitet sehr an meiner Mittellage und am emotionalen Teil des Singens.
b) denkt over doorzingen tot zeker oktober 2015 wanneer de Wiener Staatsoper haar voor Anna Bolena wil hebben!
c) als hobby postzegels verzamelt: Ich sammle Briefmarken – Exoten, Blumen, Tiere…
Zodat ik nu helemaal opgewonden ben bij de gedachte dat ze NIET in januari 2015 al stopt, ik haar helemaal geweldig vind dat ze nog steeds een zanglerares heeft en niet lui achterover leunt omdat een Prima Donna Assoluta zoals zij natuurlijk álles al eens gedaan heeft en wel weet hoe ze het moet doen.
Maar vooral: ik me afvraag of wanneer ik haar weer om een handtekening stamel ik het durf haar dan ook een envelopje postzegels aan te reiken.
Na – zal wel niet, dat laatste.
Geef een reactie