Vandaag was een heftige dag.
‘Heftig’- nooit gedacht dat ik dat woord nog eens serieus zou gebruiken in relatie tot mezelf.
Nee, geen details.
Meer een verklaring (‘soort van’): o, dáárom schrijft ze niets.
Misschien later vanavond nog iets maar ik denk van niet.
En met ‘heftig’ bedoel ik dat mijn gemoed werd geschud en ontdaan raakte maar *niet* dat mijn leven voor altijd dramatisch is veranderd.
Wat versta jij eigenlijk onder ‘heftig’?
“Heftig” veroorzaakt bij mij brok-in-keel. Door ontroering, maar ook door schrik/angst.
Je hebt ook mensen die “heftig” gebruiken in de zin van “cool” of “vet”, maar dan wordt het meestal meer zoiets als “hèftùùùg”. Dat doe ik dus niet.
Ik zou “heftig” ook nooit gebruiken in relatie tot een dag waarop de gebeurtenissen elkaar in hoog tempo opvolgen. Dat soort mensen heb je ook, maar ik zou spreken van een “enerverende” dag.
Dat versta ik onder heftig.
Waarmee ik niet wil zeggen dat jij een van de mensen bent die “heftig” gebruiken voor “drukke dag”. Ik begrijp uit je stukje dat dat namelijk niet het geval is.
heftig voor mij:
iets dat mijn regelmaat en orde in de war schopt. Door wat medische en psychische rotzooi uit het verleden heb ik behoefte aan een dagelijkse regelmaat en als daar zomaar iets geks, naars of leuks tussenkomt, dan is dat heftig. Te heftig vaak: het geeft veel innerlijke en uiterlijke onrust. En daar moet ik dan dagen van ‘bijkomen’.
Heftig wordt iets wanneer het je echt snoeihard raakt en afbreekt. Dat kan in mijn geval alleen de treurigheid zijn, en alle varianten daarop. Plus wat daaruit voortvloeit, medelijden, mededogen.
Amen.
Wat fijn – jullie ‘herkennen’, begrijpen me.
De reden dat ik niet erover bericht is omdat ‘het verhaal’ een ander betreft en ik het meebeleefde.
En mijn eigen leven is betrekkelijk open boek maar met levens van anderen ga ik wat zorgvuldiger om.
heftig voor mij is dat mijn zelfverklaarde isolatie ineens niet meer werkt, ik ken teveel mensen die mij liefdevol lastigvallen maar ik wen er maar moeilijk aan.