Ongeveer drie weken geleden veranderde kip Tosca van ‘gewoon bazig’ in een stukje chagrijn.
De effecten waren (voor kip Annelies) dramatisch.
Er gingen dagen voorbij dat ze zich onzichtbaar hield.
Ze kwam ook niet eten.
Als ze zich wél vertoonde, vloog Tosca haar aan.
En rende Annelies hard weg.
De laatste week zat Tosca voornamelijk in de achtertuin en Annelies dichtbij het huis.
Wat als voordeel (voor haar en mij) had dat ik haar eten kon toestoppen zonder dat ze het risico liep in elkaar te worden geslagen.
Toch gaat het beter.
Tosca is iets minder agressief.
En net zie ik ze samen naar de achtertuin lopen, Annelies voorop.
Samen dus.
Helaas zijn we er nog niet.
Annelies mag niet op stok zitten, ze overnacht in een leghok.
’s Ochtends durft ze vaak pas naar buiten wanneer ik het deurtje voor haar open en haar uitnodig om de wijde wereld van de tuin te betreden.
Toch put ik hoop uit wat ik net zag, dat samen drentelen naar de achtertuin.
Hopelijk gaat Tosca die hoop niet beschamen.
Geef een reactie