Natuurlijk weet ik ook wel waarom ik nú wil boeken.
Ik wil het gevoel terug.
Het gevoel van ‘niets hoeft’.
Het gevoel dat ik kan gaan shoppen maar ook de hele dag MSNBC en CNN kijken, door de woestijn rijden, lezen, lekker lang doen over 5 boodschappen in de supermarkt, foto’s maken of: helemaal *niets*.
In elk geval niet: druk-druk zijn met de Winkel, vriendelijk zijn tegen zeurklanten, beleefd blijven tegen mensen die me iets beloven en het dan niet doen en dan vage verhalen houden over dat ze druk zijn (ja! Ik niet, hoor!) en daarom hun mail vier dagen niet lezen.
Als die mail van mij komt althans.
Niet tóch om half zes opstaan voor het Radio 1 Journaal omdat ik het knopje ‘plicht’ niet uit krijg én omdat als ik later opsta mijn hele dagritme naar de kloten is en ik steeds achter mezelf aanhol.
Wat ik heb geprobeerd: vriendjes zijn met mensen.
(nou: kennisjes – laat ik niet overdrijven)
Via Twitter, via Hyves.
Maar je hebt queen bees (en king bees) en ik ben dat niet.
Zodat ik me suf kan twitteren en ja! Daar is 1 enkele respons – whoa!
Maar intussen zie ik alle populaire typjes driftig op mekaar reageren zodat ik me steeds meer bewust word dat ik daar buiten sta. Vér buiten.
Ook dat speelt niet in Amerika.
Daar is het ik en de mussen bij mijn motel in Kingman en de krekels in Yuma.
En alle roofvogels waar ik ook rijd overal in de lucht.
Geef een reactie