Iemand mailt me dat hij alwéér een nieuw bedrijf is begonnen in Amerika.
Wat waar of niet waar kan zijn maar ik ga voor het gemak maar uit van wáár want het is een ondernemend iemand dus wie ben ik om zoiets in twijfel te trekken.
Hij vraagt hoe het met mijn bedrijf gaat.
Waarop ik niet lieg ‘prima’ maar eerlijk zeg: ‘niet zo best’.
Hoe kán dat nou, reageert hij en: waarom investeer ik niet in iets héél nieuws.
En stelt iets voor dat zo onzinnig is dat ik er eigenlijk niet op zou moeten ingaan maar ik leg toch uit waarom me dat geen goed idee lijkt.
Intussen gaat het niet slecht in de zin dat niemand koopt.
Ik heb wel degelijk klanten.
Alleen kopen die goedkopere spullen en mínder.
Dus niet meer 6-8 magneetjes voor 50 Euro of meer maar 1-2 voor minder dan een tientje.
Wat ik heel goed begrijp.
Want waar ik vroeger regelmatig gewoon, omdat het léuk was, boeken bestelde bij amazon.co.uk doe ik dat nu nog maar zeer zelden.
En waar ik toen na het kiezen voor wat ik echt wóu er ook nog wat bij nam omdat ik benieuwd was en wel eens iets anders wou uitproberen, houd ik me nu die enkele keer dát ik bestel strict aan de schrijvers/boeken die ik in mijn hoofd heb.
Omdat ik nu het ‘grote’ uitblijft het kleine wel móet eren als ik nog iets wil verdienen spoed ik me nu ook weer voor elke kleine bestelling naar de brievenbus.
Een magneet van € 3,75 *incl* verzendkosten (want: dagaanbieding) verpakt in plastic zakje én luchtkussenenvelop met € 1,08 aan postzegels erop liet ik vroeger wel eens een dag liggen voor ik ‘m verzond.
No more!
Bij De Winkel van Jeanne wordt het kleine weer geëerd en is de klant weer Keizer(in).
Moge de detailhandelgodin tevreden op mij neerkijken en mij tzt met veel bestellende goed betalende klanten belonen.
Geef een reactie