Vorige week: piep-piep-piep! deed de auto en rood-knipperen deed het oliedruklampje.
Een hoop gedoe met de garage en vandaag zou de auto een nieuwe sensor krijgen.
Mocht dat niet helpen, dan moest hij nader onderzocht.
Tien voor elf stap ik in de auto.
Elf uur ben ik bij de garage.
De auto heeft geen krimp gegeven.
Geen piep, geen rood geknipper.
Wat nu.
De monteur kán er de sensor in zetten, zegt hij.
Maar, zeg ik, als we geen geknipper zien, weten we ook niet of het euvel daarna is verholpen.
Das waar.
Dus, zeg ik, zullen we dan maar *niets* doen?
En als ik dadelijk terugrijdend naar huis weer piep enzo merk, kom ik natuurlijk direct terug.
Of morgen.
Zo gezegd, zo afgesproken.
Zodat ik nu een auto heb die een gebrek heeft maar daarover discreet zwijgt.
Een gevalletje-“echt meneer, hij dééd heel raar”-“jaja, mevrouwtje”.
he gatsie. dat zijn van die stomme dingen. niet van uitgaan dat ze denken ‘jajaja mevrouwtje’. en als het wel zo is… kan jou het schelen. hoop dat het óf wegblijft óf heel snel weer optreedt en dan constant!
Maar sensor vervangen hielp vorige keer ook niet.
Het lijkt erop dat het toen vanzelf is weggebleven.Of zou het koelvloeistof bijvullen toch geholpen hebben?