Gisteren laat ik me meeslepen en zeg dat ik ja! over een paar weken in Baden-Baden een voorstelling van Edita Gruberova zal meemaken.
Met andere fans.
Ik kan het niet goed reconstrueren maar iets sloeg gisteren met me op hol.
Was het dat degene die me uitnodigde vroeg of ik wel een ‘hard core fan’ was waarna ik me uitgedaagd voelde om dat te bewijzen?
Zeker speelde mee wat ze zei over dat ik niet nog tien jaar had om af en toe een beetje van Edita te genieten.
Over twee jaar stopt ze met zingen (er is een officieel schema).
En ik bén idolaat.
Maar wat ik niet ben is goed-in-groepen.
Of leuk-met-mensen.
Zodat ik gisteren (meegesleept) nog denk: leuk! laat ik eens avontuurlijk zijn.
Om vannacht om drie uur zwetend wakker te worden en te denken: wat heb ik gedaan?!
Waarna ik niet meer in slaap val en maal en maal en maal tot ik vanochtend met R. bel en wat praktische reiszaken doorneem.
Hoewel ik het liefst van het hele plan zou afzien maar dat durf ik intussen óók niet meer.
Geef een reactie