Na een zorgvuldige tweede bestudering van de diskus-instructies doe ik het nu góed (weet ik vrij zeker).
Maar ik voel geen verbetering.
Ik schakel over op: eigenwijs.
Stel dat de diagnose onjuist is.
Kan toch?
Ik ervaar mijn kwaal als: het gevoel dat ik een prop in mijn keel heb.
Zo beschreef ik het ook maar toen de dokter geen prop zág en luisterend naar mijn borst wel iets licht hoorde piepen concludeerde zij: reactieve longen.
Dus google ik: “prop in keel” en vind (op div. sites in verschillende bewoordingen)
“Een brokgevoel in de keel komt vaak voor. Veel patiënten zijn hierover ongerust, maar over het algemeen is het een onschuldig probleem. Mogelijke bijkomende klachten hierbij kunnen zijn:
•een slijmprop in de keel die niet weggeslikt kan worden,
•of een gevoel dat er een graat of een korreltje in de keel zit,
•of een branderige, pijnlijke of geïrriteerde keel.
Het brokgevoel zit meestal ter hoogte van het strottenhoofd. Hierdoor ontstaat de neiging steeds te schrapen, te kuchen of vaak te slikken. Hierbij kan altijd wel wat slijm geproduceerd worden. Van een brokgevoel wordt gesproken als er geen lichamelijke afwijking gevonden wordt die de klacht kan verklaren.
De prop, staat er ook, is niet te zien.
Het is namelijk (zoals ik al vermoedde en ook tegenover de invaldokter suggereerde) *psychisch*.
Ik kan nu de KNO-arts raadplegen en röntgenfoto’s laten maken en een slang in mijn slokdarm en dan word ik gerustgesteld dat ik geen keelkanker heb (ik noem maar wat) en dan ga ik me ontspannen en dan gaat het vanzelf over.
Ik kan óók proberen zélf te ontspannen.
Er schijnen ontspanningsoefeningen te zijn voor de keel (die moet ik nog vinden).
Zelf-dokteren dus.
En oemmm en denken: medisch circuit, je kán me wat!
Jeanne, mijn jongste zoon wordt altijd ziek van de airco in vliegtuigen. De simptomen zijn wel heel anders maar ik zou me zo voor kunnen stellen dat het propgevoel door die airco en/of het vliegen verergerd of getriggerd wordt? Sterkte,
Lies
Zou kunnen maar sinds de griep in Amerika = de eerste weken dat ik er was = 3-4 weken geleden zit die prop daar.
Mijn eigen diagnoses (2 maar liefst):
1) ik heb daar echt bijna letterlijk de longen uit mijn lijf gehoest en daarvan moeten ze herstellen
2) omdat ze pijn bleven doen ging ik daarover stressen zodat ik nu vooral een stress-prop heb.
Mijn eigen remedies:
1) geen idee (mogelijk: rustig wachten tot het overgaat)
2) idem
In elk geval is mijn vertrouwen in de medische macht weer eens wat minder dan voorheen.
Hetzelfde geldt voor de apothekers.
Dertig jaar geleden: al wekenlang prop in m’n keel; ik bang voor kanker, maar vertelde niemand iets. Om een andere reden (overwerkt) naar een magnetiseur; die vroeg na een poosje: “Gaat die prop in je keel al wat weg?” (ik had hem niks verteld). Ja dus (met enige schaamte rond mijn scepsis vooraf); hij verdween na een paar minuten volledig. Later uitleg: stress, te veel accent op communicatie (tja, m’n werk dus). Is nooit meer teruggekomen, misschien mede dankzij wat oefeningen: inademen via de neus, langzaam uitademen via de keel (visualiserend dat dat op de plek van de prop gebeurt).
En even “down to earth”: irritatie door het uit je lijf hoesten van je longen lijkt me behoorlijk aannemelijk.
En mijn stelling: wat mij betreft is alles mogenlijk, totdat het tegendeel omomstotelijk bewezen is.
Inderdaad is ‘keelkanker’ al in me opgekomen (vaak)
Je bent goed ziek geweest en ik hoop,dat die ” prop” gaat verdwijnen, zonder al die andere nare ziektes die mu eenmaal,altijd bij ons te binnen schieten….sterkte en beterschap