Ik wil één ding: mijn boeken opruimen.
De ene goedbedoelende vriendin wil me laten onderhandelen (brr) over mijn ándere leuke artikelen.
Een andere zegt wanneer ik me beklaag dat ik vanochtend voor niks naar de Plusmarkt ben gereden voor bananendozen: dan kun je het toch fijn lekker langzaam doen.
Maar ik ken mezelf ‘lekker langzaam’ betekent elk boek goed bekijken en overal spijt van krijgen en dan wordt het niks.
Wat nu?
De boekendozen sorteren in stapels die op de kamervloer komen te liggen is ook weinig productief.
Bovendien liggen er al twee stapels oningepakt te zijn op de eet/puzzeltafel.
Van de ene frustratie komt de andere en dan haal ik alles overhoop om dat ene écht unieke (werden per stuk ánders gemaakt) magneetje te vinden waarop een filmster staat van wie ik weet dat iemand die binnenkort jarig is die leuk vindt.
Magneetje gevonden, klaar gelegd om te verzenden.
Wanneer de hamer valt: wanneer had je ook weer voor het laatst contact met die vrouw?
Precies (een jaar geleden).
Intussen nog wel een boek verpakt dat iemand ánders misschien wel grappig zal vinden.
Ik bedoel maar: zónder bananendozen raak ik het spoor volledig bijster.
Maandag dus de tank volgooien en alle supers in de wijde omgeving langs rijden in de hoop dat ik na die tocht dankzij wél op de kop getikte bananendozen het spoor hervind.
Geef een reactie