R. en ik dachten: misschien kunnen we na de voorstelling samen iets eten.
Op de site van de Meervaart stonden een Chinees restaurant (geen zin in) een zéér modern restaurant (met allemaal Fusion) en Grand Café Sloterplas.
Dat laatste moest het zijn, zeker omdat het zich afficheert als ongelooflijk trendy en hip.
Het bleek vooral *klein*.
En alle tafeltjes waren om 5 uur al ‘gereserveerd’ op 1 direct na de deur na (koud!!) en een stukje bank tegen de achtermuur.
De bank dus maar.
Een glas wit en een glas rood.
Blik op het schoolbord met hapjes.
Blik om ons heen.
Hier eten?
Of toch liever een bruine boterham met kaas elk in het eigen huis?
Daarvoor gekozen.
Intussen nog wat gegluurd naar de mensen naast ons.
Zeer (ge)blond(eerd) dun meisje van begin twintig met vrolijk eraan geflutste cups die minstens E zo niet F waren.
Vriend is een jaar of tien ouder en oogt wat mediterraan.
Na 5 minuten schuift een andere man aan, die nog wat meer mediterraan is of is het oost-Europa.
Er worden handen geschud en tijdens het halve uur dat R. en ik er zitten zijn de mannen geanimeerd in een buitenlandse taal in gesprek.
Meisje kijkt voor zich, kijkt naar beneden en gaat dan spelen met d’r mobieltje.
De verleiding was groot maar ik nam geen foto’s.
Want je zult zomaar zien dat de man die haar moeiteloos negeert om met z’n gabber te babbelen mij even moeiteloos in mekaar zou slaan als ik dat op de foto zou vastleggen.
Wie ik wél durfde fotograferen waren onze mede-operette-bezoekers.
Niet zo hip-en-trendy.
Die man zou mij in elkaar geslagen hebben. Vrouwen mep je alleen privé.