Ik ben er niet goed in: flutgesprekjes met mensen die ik jaren niet heb gesproken en met wie ik nooit erg close was die ik tegenkom bij de Plusmarkt waar zij mij aanspreken met “hoe gáát het met je”.
Vandaag kom ik een ex-buurvrouw tegen.
Ze loopt recht op me af, kijkt me aan en kijkt weg.
O.
Komt me natuurlijk prima uit, maar vreemd is het wel.
Dat nadrukkelijk wegkijken.
Ik probeer haar verder in de winkel te vermijden wat lukt tot zij achter mij aanschuift in de rij voor de kassa.
Doen of ik haar niet zie, besluit ik.
En dat dan weer op de parkeerplaats waar ik veins een bijzondere belangstelling te hebben voor eerst de geparkeerde auto’s en daarna voor mijn lege karretje.
Intussen denk ik na over de ‘relatie’ die we ooit hadden.
Die begon zo: ze sprak me aan en we raakten aan de praat over leeftijd.
Waarbij ik haar jonger schatte dan mezelf terwijl zij ouder is.
Sinds die keer praatte ze graag met mij, zei ze, omdat ze dan altijd bewezen zag hoe goed zij eruit zag.
Vergeleken met mij…
Zo vals zei ze het niet precies, maar daar kwam het op neer.
Needless to say dat *ik* steeds minder lol had in de gesprekjes met háár.
Geef een reactie