Toen ik mijn mol vrij liet, sprintte die naar rechts.
De volgende dagen zie ik weer hopen links (waar ze eerder ook al waren) zodat ik denk: het is nog goed gekomen.
Ook vanochtend vroeg zie ik hopen.
Dan lees ik mijn mail: L. meldt dat zij gistermiddag een dode mol in haar tuin heeft gevonden.
Of het ‘mijn mol’ kan zijn.
Hoogste tijd me meer te verdiepen in dit leuke zoogdiertje.
Gelukkig is er deze website.
Daar ontdek ik dat mollen het leven van een happy single leiden.
Met per mol een territorium van 400 vierkante meter. Erg groot.
Vroeg in het voorjaar gaan de mannetjes op sjouw om te paren.
De vrouwtjes zogen de twee tot zeven jongen 5 weken en geeft ze 2-3 weken later een duwtje om de wijde wereld in te gaan.
Dat gebeurt eind juni (volgens die site).
Zodat dan veel slachtoffers vallen door roofvogels, katten, reigers en het verkeer.
Goeie kans dus, dat ‘mijn mol’ die nog steeds mijn tuin voorziet van grote hopen een dame is die haar kids onlangs het veilige gangenstelsel heeft uitgewerkt.
Dan was het molletje dat Sammie binnenbracht toch een jonkie.
En het molletje dat bij L. het leven liet ook.
Of dat hetzelfde niet zo snuggere jonge exemplaar is, is natuurlijk *nog* meer speculeren.
Geef een reactie