Soms denk ik na in Amerika.
Over m’n leven.
Wat me meestal niet zo vrolijk stemt en wat soms leidt tot enige voornemens.
Dit keer dacht ik niet zoveel.
Wat prettig was. Denken is misschien niet overrated maar leuk is het meestal niet (in mijn geval).
1 ding bedacht ik wel en (zie kop) ‘hoe zég ik dat nou….’ want dit gaan veel mensen niet leuk vinden.
Vroeger (= tot nu toe).
Vroeger kocht ik wanneer ik artikelen zag waarvan ik wist dat mensen in mijn verste kennissenkring ze spaarden die artikelen om ze aan ze kado te doen. Egels, struisvogels, giraffen, panda’s, noem een beest en ik sjouwde de pluche exemplaren, beeldjes en boekjes mee naar huis en stuurde ze aan de verzamelaars op.
Die waren dolblij, best blij, aangenaam verrast of dachten ‘das mooi meegenomen’ of: ‘wat een raar mens’.
Deze vakantie dacht ik opeens: ik ben hartstikke gek.
Waarom dóe ik dat??
Ik doe het omdat ik mensen een plezier wil doen. Wat soms lukt (maar veel mensen denken ‘mooi meegenomen’ of ‘gek mens’) en zelfs wie blij is, is niet eeuwig dankbaar. Zelfs niet per se langer dan een paar dagen dankbaar.
Besluit: no more.
1) ik koop geen pluche en geen beeldjes meer tenzij je R. bent (en dan alleen nog beeldjes en alleen van een bepaald type)
2) ik koop nog wel boeken over allerlei dieren en dus óók over egels, struisvogels, giraffen en panda’s en die kun jij, bofkont, die er anders nooit de hand op had kunnen leggen nu kopen in De Winkel van Jeanne om zo je verzameling aan te vullen.
Waarbij ik, zoals je weet, ook nog eens zeer redelijke prijzen reken.
Alleen: alles aan Janna en Allevrouw kado doen uit de goedheid van mijn om dankbaarheid en liefde verlegen zittende hartje – dat is er dus niet meer bij.
Wat ik moeilijk vind om te zeggen omdat ik het zelf ervaar als keihard en helemaal niet aardig.
Maar toch.
Bij deze dan.
Goede zet!
Ik vind er niks hard of onaardigs aan. Een heel goeie anti-misbruikregeling, zou ik zeggen. 🙂
Mja, mijn eerste reactie is: wat een verstandig besluit!!
Je weet dat iemand marsmannetjes spaart, je spot er ergens een, koopt ‘m , stuurt ‘m op – en hoewel je helemaal geen eeuwige dankbaarheid verwacht, wil je wel een beetje dankbaarheid. En als je die niet krijgt, erger je je aan de ander, en aan jezelf – je vindt dat je het niet mag verwachten want die ander vroeg er niet echt om, maar toch…
Het gewoon niet meer doen maakt alles veel makkelijker. En als je alsnog eens iets tegenkomt dat je echt niet kunt laten staan, dan zie je wel weer.
Ik vind het gewoon verstandig van je, en verre van keihard of niet aardig. Het feit dat je eigenlijk graag wilt verwennen (en heel veel en vaak verwend hebt) zegt genoeg. Dat blijft bij.
Big hug van
mij