In de ren waar Ignaz en Ginny nu in wonen stonden twee hokjes die betere tijden hadden gekend.
De achterkant van het ene hokje viel er bijna uit, het grotere hok had een bodem die was aangetast door de tand des tijds.
Die hokjes halen R. en ik dus uit de ren en erin plaatsen we een stoer, hartstikke weer- en wind- en regenbestendig hok dat we vorige week in Purmerend kochten en dat dit weekend is gebeitst.
Ginny en Ignatz bekijken het hok maar gaan er niet in.
Ik haal de linkerklep weg en leg er wortel in. Ze eten de wortel maar gaan-er-niet-in.
Ik haal de rechterklep weg en ze hoppen er allebei 1x in en weer uit.
Ik maak mezelf wijs dat alles goed komt en dat ze verstandige konijnen zijn maar om half negen zitten ze nog steeds buiten in de wind.
Nog eens de rechterklep open – niks.
Dan het kleine huisje-zonder-achterkant in de ren getild en Ginny hopst er vrolijk doorheen.
Ook het grotere huis met de slechte onderkant erin – vindt Ginny ook leuk.
Hooi en stro erin.
En ik weet niet of het de lucht van beits is of wát het eigenlijk is maar ik maak me alweer zo´n zorgen om ze.
Al kan ik wel melden dat beide konijnen die nóóit buiten hebben gewoond al enthousiast in de grond hebben gegraven en dat Ignaz al vreugdesprongetjes heeft laten zien.
Hansje zegt
Het klinkt alsof de nieuwe konijnen net zo eigenwijs zijn als katten… 😉
conny zegt
Konijnen lijken op mensen..ik moest tenminste ook altijd aan een nieuw huis wennen.
Tot mijn eigen luchtje erin hing,dan was het van mij.
Jeanne zegt
Maar hoe zorg ik nou dat ze beschut zitten??
Hansje zegt
@Jeanne: Wedden dat ze daar vanzelf iets op vinden?
Linda zegt
Ze wennen er echt wel aan en die vreugde sprongen zijn een goed teken 🙂