Ik geloof (maar weet niet zeker) dat ze in het Duits ‘Hosen’-rollen heten.
Mezzosopranen (vrouwen dus) die jonge jongens portretteren.
Ze worden verliefd op volwassen vrouwen. En soms (niet altijd) worden die er zelf ook verliefd op.
In Nozze di Figaro is Cherubino in z’n eentje verliefd op de Contessa.
In Der Rosenkavalier is Die Marschallin ook hartstikke verliefd op haar Quinquin.
(het loopt slecht af: hij wordt verliefd op een meisje van 16)
Ik weet er niks van, van die rollen. Hoe ze bedoeld zijn.
Ik vermoed dat de componisten ze bedachten vanwege de stemmen.
En ik vermoed ook dat in de seventies de regisseurs wat gingen spelen met de seksen/sex.
Omdat twee vrouwen in love ook wel weer hartstikke sexy is (or so they say).
Ik herinner me een productie van de Nederlandse Opera.
In het eerste bedrijf ligt de vrouw met haar jongetje/meisje in bed. Dan wordt er op het knulletje een beroep gedaan om op te treden als Rosenkavalier: hij moet een roos brengen aan een jong meisje om haar zo voor een (oudere) man ten huwelijk te vragen.
Vele uren later (dit is een lange opera) valt hij met de kleine in bed want ja: eenmaal het oog laten vallen op een 16-jarig wicht is de vrouw van wel 40 (oid) natuurlijk subiet uit zijn gedachten geraakt.
Ik heb de opera intussen meerdere keren gezien. Ik heb altijd meegevoeld met Die Marschallin. Ook toen ik zelf nog 20 was. Ze is mijn avatar bij twitter.
Dit stukje komt uit een film.
Octavian (Quinquin) gaat weg vanwege die roos. En zij, de Marschallin, weet al dat dit helemaal fout gaat aflopen voor hun beiden.
Ze stuurt Octavian zelf weg.
Ik heb het gevoel dat hij dat niet graag doet maar uit een soort kadaverdiscipline: “Wie Sie befielen…”
Stom, als je een hofhouding hebt van hier tot Tokyo om dan je minnaar te sturen. Maar het ging er denk ik om dat de boodschapper ook van adel moest zijn om zo Baron Ochs auf Lerchenau representatief te kunnen vertegenwoordigen.
Dan vraag ik me af: had ze verder niemand in haar kennissen kring?
Ik denk eerder dat ze:
OF vet in het krijt stond op een of andere manier bij haar neef en daarom zijn verzoek niet kon afwijzen/wijzigen.
OF dat ze er niet tegenin kon gaan omwille van de etiquette omdat ze een vrouw was.
OF dat ze (on)bewust haar jonge minnaar op de proef wilde stellen.