Houdini

En toen was ze er weer, lief klein wegloopkonijntje aka Houdini.
Ik zie haar zitten naast het huis, hol naar buiten met een wortel (die ze accepteert) en klem de steel van een schep naast het tuinhek.
Want intussen heb ik bedacht dat ze zó moet zijn ontsnapt.
Een kwartier later ga ik naar buiten met haar bakje eten-om-half-tien – en ze zit weer verderop op het pad áchter het hekje naast wat ooit de moestuin was.
Hoe is dat nou mogelijk?

Ik open het hekje, plaats het bakje eten anderhalve meter ‘binnen’.
Ze pakt een stukje appel en posteert zich precies op de lijn van het open hek.
Ik haal de steel van de schep weg.

Later, wanneer ze toch binnen is, sluit ik het hek.
Ik kijk of ik ergens een gat kan vinden.
Misschien aan de andere kant van de afrastering, tegen de buurtuin aan.
Ook niet.

Ik weet het nu echt niet meer.
Ik ben na een kleine week erg gehecht geraakt aan dit uitbreekkonijn.
Maar ik vrees dat het ook bij mij *blijft* uitbreken met alle zorgen vandien.
En het *is* natuurlijk van iemand die het weer kan opeisen.

Dit nog los van ‘wil ik mijn tuin slopen’ voor een konijn dat duidelijk ruimte op prijs stelt.
Ik dacht al over: de voortuin/ooit moestuin, daar doe ik toch niets mee.
Maar R. zei terecht: dat is direct aan de straat.
Er zijn ook niet-leuke mensen/kinderen. Daar wil je je dieren niet aan blootstellen.
En hij heeft gelijk.
Ook in dit slaperige dorp schieten kinderen vuurwerk naar dieren.
Of gooien er stenen naar.

Het probleem ‘wat te doen met lief klein wegloopkonijntje’ is weer helemaal terug.
Waarbij ‘gewoon in de tuin laten zitten’ minder een optie is geworden nu Houdini ook naar believen kan uitbreken.
Of moet ik dat respecteren? Heb je konijnen die slim zijn in het verkeer, die net als een kat hun rondjes door de buurt maken en dan terugkeren naar waar het ze bevalt – tot ze een nieuwe wandeling gaan maken.