Ik ben ‘best blij’ met mijn Panasonic FZ200.
Maar anderhalf jaar geleden bedacht ik dat ik een stap hóger wou met de FZ80.
Ik volgde mijn 1e YouTube-les bij Graham Houghton – en toen werd het hartstikke koud en vloog de wind/storm door mijn werkkamer en besloot ik het uit te stellen.
Vorige week schrijft Graham in zijn nieuwsbrief dat hij bezig is met een *nieuwe* cursus FZ80.
Ik bekijk de nieuwe les 1.
Die hij, weinig opbeurend, begint met dat hij het eigenlijk een flut-toestel vindt maar *jullie* willen zo graag les.
O.
Tip 1: nóóit op automatische stand fotograferen.
Snap ik. De enkele keer dat ik hem gebruikte deed ik dat op IA en werd het niks. Rare kleuren.
Daarna een heel verhaal over diafragma en sluitertijd zonder me te vertellen hoe en wáár dan.
Terwijl ik echt aan het handje moet worden genomen met waar knopjes zitten en hoe ze te bedienen.
Volgende stap: terug naar mijn vertrouwde FZ200 en die sys-te-ma-tisch te lijf gaan.
(Vermoede) daarop volgende stap: bekijk het maar met je lessen, ik blijf lekker kieken op de automaat en ben blij met af en toe mijn toevalstreffers.
Lekker blijven doen. Er mankeert niks aan jouw foto´s. De techniek van de camera weet het volgens mij ook beter dan wijzelf. Ik kan me dat gedoe van diafragma en sluitertijd alleen maar herinneren uit de tijd van voor het digitale tijdperk. Toen moest je wel altijd zo raak mogelijk kieken. Nu kan je kieken wat je wil en daarna selecteren welk foto´s je wilt behouden. Dat is toch pure luxe 🙂. Bij de meeste echt leuke en interessante foto´s moet je trouwens zo snel zijn dat je helemaal geen tijd hebt om alles handmatig in te stellen. ´Vooral zo doorgaan´ (Barry Stevens).
Daar zeg je iets dat heel erg waar is. Vroeger kostte het laten afdrukken van je foto’s een kapitaal. Dus kon je het je niet veroorloven om eindeloos dóór te kieken wanneer je iets leuks zag.
Nu kun je zoveel kieken als je wilt en dan achteraf selecteren.
Leuke quote van Barry Stevens! 🙂