De laatste weken ben ik een paar keer hard neergesabeld door mensen van wie ik het niet had verwacht toen ik op Fanlog kritiek uitte op ‘de talentjes’.
Dat zijn Catrien Straatman en Michiel Breedveld.
Eind augustus zijn ze in het Radio 1 Journaal als duopresentator toegevoegd aan ervaren krachten Marcel Oosten en Bert van Slooten.
Ik vind ze niet goed. Ik vind ze vaak zelfs uitgesproken slecht.
Dat schrijf ik soms op Fanlog (wat immers over dat programma gaat) en ook op twitter.
Véél vaker schrijf ik het niet.
Omdat ik denk dat mensen anders gaan denken: als je het programma intussen zó slecht vindt, waarom luister je dan nog? (wat ik me zelf ook wel eens afvraag)
Maar goed. Maar ja. Ok. Enniewee.
Af en toe schrijf ik het wél. Omdat ik het ook zo raar vind om steeds te doen of ik het geblunder niet hoor.
Wat de laatste tijd leidde tot die felle aanvallen. Waarna ik weer terugdook in mijn schulp (voelde me toch al niet zo weerbaar in de boze wereld dus vooruit).
Vanochtend presenteerde weer Catrien Straatman (met Marcel Oosten).
Ze voerde twee gesprekjes over het NISSO onderzoek naar jeugd en seks. Waarin ze er blijk van gaf *niet* de essentie te hebben begrepen en ook niet te luisteren naar de antwoorden.
Ik schreef erover. Mild. In elk geval niet bij benadering zo kritisch als ik had kúnnen doen.
Daarna schreef ze ook nog een NOS-Weblog over dit onderwerp.
Met meteen al baarlijke nonsens in het begin: “Seks als ruilmiddel. Dat is helemaal niet ongewoon onder jongeren. Zo blijkt uit onderzoek van de Rutgers Nisso Groep naar de seksuele moraal van onze jeugd. Die gaat heel anders met seks om, dan wij misschien wel zouden willen zien. Niet zozeer de kalverliefde en de kriebels in de buik maar de webcam en de videoclip. Toch is het niet helemaal zonder zorgen, zeggen de onderzoekers.”
Nonsens 1: breezerseks blijkt minder dan 1% voor te komen. “Helemaal niet ongewoon” lijkt me een overstatement.
Nonsens 2: geen kalverliefde maar webcam en videoclip. De meeste jongeren worden verliefd en hebben seks binnen een relatie, mn de invloed van videoclips is niet aangetoond.
Nonsens 3: “Toch is het niet helemaal zonder zorgen, zeggen de onderzoekers.”
Iemand die zo onzinnig schrijft moet wel onzinnig denken en dan heb ik het nog niet over de rest van het stukje waarbij me vooral verbaast dat de commenters alleen de godsdienstwaanzinnige ‘mavado’ in de haren vliegen ipv dit gewartaal te ontwarren.
Tja, ik vond die aanvallen op Fanlog eigenlijk niet zo heel erg fel. Woorden al bashing en mobbing vielen, maar verder was het toch vrij rustig van toon.
Alles in de zin van: nou weten we het wel.
Dat is een vervelend verwijt omdat je als scribent, hoezeer je ook telkens weer het gelijk aan je zijde hebt, uiteindelijk nooit voorspelbaar moet willen zijn. Om die reden zou ik (wie ben ik) Straatman en Breedveld inderdaad maar een tijdje laten voor wie/wat ze zijn. Dat is in tegenspraak met wat ik eerder op Fanlog beweerde, maar een mens draait wel eens wat bij.
Heel fijn! nog iemand die vindt dat ik het niet mag schrijven.
Ik zal er dus ook hier maar over ophouden.
Of de commentjes uit zetten.
(denk ik nog even over na)
En mogelijk snap je het niet omdat je de uitzendingen zelden beluistert. Dan stóórt het natuurlijk ook niet.
Niet zo bozig. Je mag schrijven wat je wilt waar je wilt, daar gaat het niet om, ook niet om je gelijk. Er is enthousiasme alom maar een aantal lezers blijkt bezwaar te hebben tegen de herhaling en dosering van de kritiek (hoezeer je je ook inhoudt) – that’s all. Daar iets rekening mee houden lijkt me niet zo’n gek idee.
Ik luister steeds minder omdat ik me stoor aan al die versprekingen (kom op zeg! Tis hun VAK!) en aan de manier van vragen stellen – te duidelijk een lijstje afwerkend en of niet luisterend of niet bij machte te improviseren: als een bevraagde antwoord geeft komt keurig de volgende vraag, ook al heeft z/hij de al in het vorige antwoord behandeld.
Ik stoor me daar enorm aan, ze zullen heus hun best wel doen maar misschien moet er toch eens geconcludeerd worden dat bepaalde mensen domweg niet geschikt zijn voor die functie.
@ Hippo: dat is dus ook mijn probleem.
Maar je ziet het: *zij* blijven de fouten maken maar ik mag er niet iets van blijven zeggen want dan verval ik in herhaling.
En dat is óf ‘bashing’ óf -ook heel erg- ‘voorspelbaar’.
Wat moet ik dan verdomme doen!
Je “moet” helemaal niks. Je “mag” blijven zeggen wat je te zeggen hebt, ook bij herhaling (kan even duren voordat het kwartje valt…) en als anderen daar over struikelen, liggen zij op hun snufferd. Niet jij. Blijf trouw aan jezelf (hoewel ook dat niet “moet”).
“Blijf trouw aan jezelf”- ik blijf natuurlijk trouw aan wat ik *vind* maar wanneer ik niet stevig in het leven sta (nu) denk ik dat de prijs om het ook nog eens te uiten te hoog wordt.
Tegelijk kan ik dat niet laten.
Júist omdat ik weet dat ik gelijk heb.
Maar ik kan erg slecht tegen het soort kritiek dat me nu treft.