Sommige mensen hebben spannende dates.
Ik mag soms mee met L. en Tashi.
Vanochtend om tien voor negen en dat blijkt een stom tijdstip (door mijzelf gekozen ivm Radio 1 Journaal tot half negen) want het hele dorp tuft langs in auto’s en zo hoort het niet: wanneer wij wandelen is de polder van ons alleen. En de vele vogels die we in de verte horen. En de schapen.
Leuke schapen zijn er. Wijze schapen die naar Tashi loeren met “jij, onderkruipsel”.
Nerveuze schapen waarnaar Tashi maar hoeft te kijken of ze slaan op hol tot ze niet verder kunnen.
Jámmer vindt Tashi het dat ze niet door het hek er achteraan kan.
Maar dan is het genoeg en sprint ze weg naar ándere leuke dingen.
Enge honden komen we ook tegen.
Daar sleept L. Tashi snel voorbij.
Op de terugweg (Tashi loopt los) komen we een man met groot soort herder tegen.
Tashi stormt erop af. Herder (reu) wordt door de man tegengehouden en naar zich toe getrokken. Wáf doet herder. Hij wil naar Tashi.
Dát is handig, denkt Tashi, die opgewekt ruikt aan de neus van de vastgeklemde reu.
Dan heeft L. haar te pakken (wij waren achterop geraakt) en kan haar net wegsleuren voor de auto die ook nog was komen aanrijden en door Tashi werd genegeerd omdat ze immers naar die reu toe wou.
(hardkloppend hart – ik, om wat er had kunnen gebeuren).
Verder zien we een paar dorpsgenoten waarvan de vrouw zegt (zomaar, als eerste en enige tekst): “Wat een onopgevoede hond, wat enthousiast.”
Nou zég!
Eenmaal thuis wil Tashi héél even poseren.
(Onscherpe) foto’s volgen.
Geef een reactie