Ik had het al over het interview met Rob Trip in de Esta.
Zaterdag stond er een lang interview met Rik van de Westelaken in Het Parool.
R. kocht de krant op mijn verzoek en er staat een érg mooie foto bij.
Van Rob Trip in Esta trouwens ook.
Wat me bij beide interviews opvalt: de verslaggeefsters hebben goed hun research gedaan. Ze hebben alles gelezen dat beide NOS-mannen ooit ergens hebben verteld.
En ze vragen ze nu dat te herhalen.
Rik van de Westelaken doet dat blijmoedig (tenzij de journaliste het zuchten en steunen van ergernis heeft weggeschrapt).
Rob Trip zegt tegen Hilde Postma (over zijn ontslag bij Nova): “Ik vind het wel vervelend dat mensen daarnaar blijven vragen. Dat is geen verwijt aan jouw adres hoor, ik snap heel goed dat je dat gevraagd moet hebben.”
Dat zie ik dus heel anders.
Voor een goed interview moet je álles hebben gelezen en nagevraagd dat leesbaar en navraagbaar was. Voor je je gesprekspartner tegemoet treedt ken je al zijn feiten. Hij kan je niet verrassen met “ik ben opgegroeid in…” of “mijn carrière begon ik bij…”
Maar dan begint het pas.
Dan begint je eigen creativiteit. Dan bedenk je die vragen die nog nóóit zijn gesteld.
Omdat je 1 doel hebt: je geïnterviewde prikkelen en inspireren.
Wat je *niet* wil is dat die bereidwillig afdraait wat-ie al tig keer heeft verteld.
Dat is misschien niet erg voor je blad/krant als die tevreden is met ‘best leuk verhaal’.
Dat is wél erg voor jezelf als je jezelf als journalist serieus neemt.
En het is bijna beledigend tegenover je subject.
Vind ik.
Dus.
En waar ging het interview over? Weer over de gebruikelijke dingen dus zo te lezen?
@ Jordi: ik neem aan dat je het interview met Rik bedoelt?
ja, een samenvatting van de Vara-gids en sQueeze was het en van het portretje op de NOS wie-is-wie.
ik wil je wel een scan sturen, maar erg goed is die niet.
voordat R. het artikel in de envelop deed maakte hij nl. een soort foto/scan. wel leesbaar maar je moet er je best voor doen.
zelf ook nog eens scannen om mensen te plezieren doe ik niet. maar die scan die ik héb kun je natuurlijk krijgen.
Ah, nee..dat hoeft niet hoor. Maar evengoed bedankt.
Wat me in de Trip-interviews die ik las opviel was: niemand vraagt door naar het vak, naar waar hij uiteindelijk ‘groot’ mee is geworden: zijn interviewtechniek.
Hoe ‘doet’ hij het, met welke doelen, met welke strategieën, intuïtie, oogmerken, voorbereiding, timing, z’n bronnen, z’n voorbeelden, gelukte/mislukte gesprekken enz. enz.
Had ik wel willen weten.
Ja, dat had ik ook graag willen weten.
Maar Rob Trip verkoos een babbel-babbel-interview in de Esta boven een journalistiek interessant interview met jou.
Ik zal hem dit dus nooit vergeven.
Of het er met mij was uitgekomen is nog maar de vraag.
Maar dit gedoe is inderdaad wel érg gemakzuchtig.
Het is me al eerder opgevallen dat sommige journalisten erg ongemakkelijk reageren als ze herkend worden. En helemaal als blijkt dat mensen iets van ze weten – dus dat ze niet een onbekende zijn. Aan 1 kant snap ik het wel, want aandacht zuigt energie en het is raar dat een ander je denkt te ‘kennen’ terwijl jij die ander niet kent.
Aan de andere kant hoort herkenning erbij als je een Stem of een Gezicht bent. En hoort het eigenlijk een beetje bij je vak om daar je houding in gevonden te hebben. Rob Trips houding zal wel zijn dat hij zo min mogelijk wil prijsgeven. Wat ik jammer vind, als fan. Maar ja…. het is ZIJN leven, hij mag zelf bepalen wat hij in de etalage zet – mijn zegen heeft-ie.
@ Inger: maar dat bedoel ik helemaal niet!
Ik gun Rob Trip en welke BN’er dan ook zijn privacy.
Ik weet zoals iedereen van hem dat hij een vrouw heeft en twee zonen en een hond. En dat hij hardloopt. Lezen doet hij geloof ik ook.
En soms liet hij in het R1J wel eens blijken welke muziek hij kon waarderen.
Dat is voor mij over de persoon Rob Trip genoeg.
Wat ik hier wil zeggen is dat ik het suf vind van collega’s als ze iemand gaan interviewen (of die iemand nou óók een journalist is of niet), dat ze dan eaxct het rijtje vragen aflopen dat al eerder is gesteld.
Omdat ze dat ‘gehad’ moeten hebben.
In het geval van Rob Trip: ontslag bij Nova, hersenbloeding.
Ik daag de collega’s uit creatief te zijn.
En bij RT: te vragen naar de uitoefening van zijn vak (zie Jaap).
Maar ja, als Rob Trip er zélf voor kiest zich door (de) Esta te laten interviewen en dan breed gaat uitpakken over die hersenbloeding – dat moet hij inderdaad óók zelf weten.