Ik erger me er echt gek aan, het “jamaargoed” of soms, met een ietsje pauze “ja, maar goed…” of “ja maar, goed…” op Radio 1.
Het wordt gebruikt als stopwoordje (denk ik).
Maar de betekenis is een andere.
Die is: “ja maar” wat betekent “dat kun je nou wel zeggen maar het is heel anders nl….”
Waarbij het “ja maar goed” het nóg erger maakt.
Alsof je een vergoeilijking toevoegt.
Een “lul nou maar raak maar toch”.
Alle Radio 1 Journaal-presentatoren zeggen het intussen.
En ook Sven Kockelmann en (echt erg!) Mieke van der Wey die twee op de drie zinnen daarmee begint.
Omdat het me aanvliegt heb ik het vanmiddag aangekaart bij Jeroen Tjepkema van de Taalpolitie van de NOS.
Ik kreeg geen antwoord.
Mogelijk: nog niet.
Geef een reactie