Jonge vrouw

Ik had haar al zeker een maand niet gezien maar daar is ze opeens: Tashi!
Aan een riem met L. en dolenthousiast wanneer ze me ziet.
Helemaal tot aan mijn gezicht springt ze op (=1.60 cm) om daar de charmante tandjes ferm in mijn hand te zetten.
Ik doe mijn hand wat lager want hand-knagen is 1 ding, wang-knagen lijkt me toch wat minder.
Ach ja, legt L. uit – gisteren was K. op bezoek en die vindt alles prima, zodoende.

Tashi is groot geworden, valt me op. Niet meer grote pup. Gewoon hartstikke grote volwassen Friese Stabij. En nog steeds 1 bonk energie die wanneer ze *niet* tegen me op springt en aan me knaagt langs en door me heen lijkt naar wat er nog méér gebeurt in deze spannende wereld.

Tashi, vertelt L. is “een jonge vrouw”. Ze is nl. tijdens hun vakantie op Vlieland voor het eerst loops geweest.
Oooh – wat leuk? Krijgt Tashi ook jonkies?
Nee. Zegt L. Tenzij ik de zorg op me neem.
Eh nee.

Dan lopen ze verder. Naar de dorpswinkel waar Tashi nóg meer indrukken en aandacht krijgt en mij is ze na een mini-seconde alweer vergeten.
So much for love van de pup van wie ik ooit meende dat die ook een beetje van *mij* hield.