Judging Amy

Tijdens de Tour de France is er geen avond-Radio 1 Journaal dus kan ik kijken naar (vanavond – voor het eerst in lang) JAG en het is spannend en zinderend en waarom kijk ik eigenlijk niet vaker.

Dan 1 van mijn favoriete series die ik altijd ook mét R1J wel mee pik: Judging Amy.
Ik identificeer me met judge Amy hoewel ik nooit dat soort judgen heb gedaan (wel andere dingen maar niet vergelijkbaar).
Ik denk in haar te herkennen (of wil dat graag) dat ze sterk en tegelijk kwetsbaar is en heel erg zichzelf.
Ik wou dat ik zo mooi was ook hoewel ze is ook wel heel erg dun en dat ben ik nooit geweest en zó dun hoeft ook niet.

Ook identificeer ik me met Amy’s moeder Maxine Gray (Tyne Daley).
Om haar gedrevenheid. Omdat ze in haar werkleven nooit twijfelt en in haar privé leven stoer is al gaat ze er aan onderdoor maar o – wat kan ze ook lief zijn.
En wat goed dat ze een sensueel/sexueel wezen is hoewel eind zestig.

Op dit moment in de serie heeft ze ruzie met Amy. Als dat niet zo is zit ik vaak in tranen op het slot van een aflevering: zo’n moeder wil ik ook.

Een aantal afleveringen had Amy een affaire met een rechter die Barry Krumble heette die me erg bekend voorkwam. Ik dacht: zat die niet in die videoclip van Alanis Morissette over overspel (Hands clean).
Net even opgezocht en ja.
Hij heet Chris Sarandon en wordt over een week 65.