Ik luister veel radio wat betekent dat ik veel nieuws en meningen en van alles tot me neem via stemmen.
Sommige stemmen vind ik ‘gewoon’ prettig. Om hun timbre. Om hun zangerigheid. Om hun erin uitgestraalde persoonlijkheid.
Mooie stemmen: Philip Freriks, Rik van de Westelaken (wat ik pas ontdekte toen die ook radio ging presenteren, zo was ik op tv afgeleid door dat-ie mooi was). Rob Trip (tja).
Joris van de Kerkhof (zachte G). Gio Lippens (weet niet helemaal waarom, zit iets zachte G in, misschien daarom, maar ook niet-vlak).
Afschuwelijke stemmen: Simone Weimans (met die rare klemtónen) en nieuwslezer Herman Vriend (eeuwig verstopte neus).
Deze week is er in het Radio 1 Journaal een serie over wat er allemaal te doen was met de middelbare scholen. Elke dag een reportage over het Aloysius College in Den Haag.
Best leuk/interessant tot-nu-toe.
Maar vandaag hoor ik een paar leerlingen met zo’n ongelooflijk kák-accent dat ik gelijk afhaak.
Ik háát kak-accent. Ik kan er niet naar luisteren, ik kan niet een knopje uitschakelen en denken ‘het heeft een sausje kak, nu eens rustig luisteren naar de inhoud’.
En wanneer ik dan ook nog hoor dat de school als sport (sport!) de leerlingen leert golfen heb ik het helemaal gehad.
Vraag: ben ik de enige? Als normaal mens dus.
Als jij die dit leest zelf een kakker bent die golft is je mening voor mij iets minder relevant.
Ik ben er nogal overgevoelig voor, zoals ik ook erg overgevoelig ben voor andere accenten.
Allerergste: kak-met-‘hockey-corpsbal-heesheid’.
Brrrrrr.
En ik vind het juist een sport om aan hun accent te proberen te plaatsen waar mensen zijn opgegroeid.
Ik vind kakkers vaak wel leuk. Omdat ze de enige tweebeners zijn die consequent zichzelf opvoeren als parodie. Daar is talent en een uitzonderlijke graad van onnozelheid voor nodig.
De echte kakker loopt samen op met de hiklach van zijn publiek.
@Jaap: geen idee welke kakkers jij zo aandoenlijk vindt – ik ken ze in elk geval *niet*, die met ‘zelfparodie’
Ik vind kakkers niet aandoenlijk maar ridicuul, piassen, zombies, geen moment serieus te nemen.
Omdat ze van nature, door hun verschijning al een parodie *zijn*, daar niets voor hoeven te doen. En onnozel omdat ze zich niet bewust zijn van hun eigen karikatuur. Die combinatie geeft mij een soort theater van de lach.
Dit alles geldt weer niet voor de hoogste kakorde, de adel, die weliswaar ‘bekakt’ praat maar niet ridicuul is.
Allemaal generalisaties overigens en daarom met enige reserve opgediend.
@ Jaap: o, nou snap ik je.
Het eerste deel dan.
Niet dat van de adel.
Ik ga af op mijn eigen (geringe) ervaring. Degenen uit die club die ik ontmoette waren nooit potsierlijk of patserig, maar veelal aardig en bescheiden, ondanks de aardappel in hun bek. Ze mijden het showplatform van de golfcourt en lopen in versleten tweedjasjes onzichtbaar door de menigte.