Mijn fijnste nachten zijn wanneer Loki met me op bed ligt.
De allerfijnste zijn waneer hij al op bed komt wanneer ik naar bed ga (soms ligt hij er dan zelfs al) maar soms komt hij halverwege de nacht en dan knuffelen we samen en zeg ik ’s ochtends tegen hem dat ik zo’n heerlijke nacht heb gehad en vraag ik of hij het ook fijn heeft gevonden.
Vannacht kwam Loki niet op bed.
Wat vaker gebeurt maar gelukkig niet erg vaak.
Vanochtend ligt hij wel op zijn handddoek naast mijn computer en ik aai zijn buikje en dan opeens: een harde klauw op mijn hand.
Ik zeg ‘au!’ ik doe bozig, ik doe ook ‘verdrietig’ hoewel ik me realiseer dat dat mogelijk bij honden helpt maar NIET bij katten.
De rest van de dag komt het niet meer goed.
Voer dat ik voorzet wordt niet gewaardeerd. Tot ik (slap!!!) overga op het duurste Sheba – die 50 mg pakjes.
Dat wil hij nóg nét wel peuzelen.
Ik denk me suf wat ik fout kan hebben gedaan.
Het antwoord is vermoedelijk ‘niets’.
Maar hoe krijg ik mijn man vannacht weer in mijn armen.
Geef een reactie