Het is 6 december en tot mijn verbazing ligt er nog geen kerstkaart van de overburen in de bus.
Gewoonlijk zijn die de dag na sinterklaas al paraat met wensen voor het volgende festijn waarna ik me realiseer dat ik zelf ook moet opschieten.
Wat ik zal doen:
– de mensen uit het dorp sturen die ik altijd stuur (waarin ik vorig jaar al terugsneed dus wie weet wat daar over 5 jaar nog van over is)
– enkele aardige mensen sturen die daar zelf moeite voor doen en dan wil ik niet flauw (terug) doen
– Amerikaanse kennissen sturen
mbt streepje 1): dat gaat-zoals-het-gaat
mbt streepje 2): als jij denkt dat je in die categorie valt – verwacht er niet teveel van
mbt streepje 3): vorig jaar bedacht ik op de persoon geschreven persoonlijke teksten waarop ik 1x respons kreeg nl van iemand die zijn kaart aan mij retour had gekregen dus waarschijnlijk had hij iets in het adres verkeerd gezet.
Alle anderen repten er met geen woord over. Dus óf ze ontvingen de kaart niet óf ze vonden er niks aan óf ze ontvingen er zó veel dat ik niet opviel óf nog wat meer ofs zoals het deed ze niet zoveel of het deed ze op het moment zélf mogelijk wel iets maar dat bleef niet tot april hangen.
Eerst dacht ik: nou, dan niet.
Nu denk ik: toch wel maar niet meer een persoonlijke tekst maar een algemene tekst die persoonlijk *lijkt*. Wat weer lastig is bij collega’s.
Kerst. Feest. Dagen. Attent zijn. Gebaren maken.
zucht-zucht-zucht
Voor mijzelf sprekend, ik wil geen kaart omdat het feest, kerst, pasen of wat dan ook is.Doe er niet meer aan mee. Vanwege mijn werk (secretaresse) moest ik verplicht een kaart aan collega’s sturen die jarig, ziek, zwanger of om wat voor reden dan ook misselijk waren. En dat namens het hele team. Sociaal noemen ze dat. Ammehoela.
Misschien had ik dit berichtje beter niet kunnen versturen, want voor wie anders zou ik kunnen spreken? Dom,stommer, domst.
Truus, je spreekt voor mijn hart.
De enige reden dat ik niet rigoureus ben is omdat in een dorp sociale conventies gelden en omdat ik mbt Amerika dacht dat het wel ‘aardig’ was.
Verder ben ik er – ook hier – al meermalen op aangesproken dat een beetje Sociaal doen geen kwaad kan.
Maar als het aan mij lag: NIKS.
Hou ouder ik word, hoe minder ik aan al die conventies wil voldoen. Ik kan niet anders dan eerlijk zijn, hoe ouder ik word, hoe moeilijker veinzen wordt.