Kipjes

Ik heb drie kippen.
Tosca is een krieltje, de andere twee zijn groot.
Die met de mooie grote kam heet Andrea (naar Andrea van Pol), de andere heet Annelies.

Tosca is de topkip.
Wat bij kippen geen probleem is want *iemand* moet de baas zijn.

Gewoonlijk levert het ook geen problemen óp.
Integendeel.
Tosca in een goede bui gedraagt zich als haan: wanneer ze een extra lekker insect of slakje heeft gevonden roept ze haar vriendinnen en biedt het ze aan.

Soms wordt een naar beest in Tosca wakker.
Net nog.
Dan vliegt ze Annelies aan.
Ze pikt haar hard op haar kop en wanneer Annelies zich tegen de grond drukt gaat Tosca op haar hoofd staan dansen.

Andrea probeert Tosca weg te duwen maar een gemotiveerde Tosca láát zich niet wegduwen door een bijna 2x zo grote kip.
Dus grijp ik in.
Haal Tosca weg bij de andere twee en maak ruimte voor Annelies zodat die zich in veiligheid kan brengen.
Waarna de dames zoet samen in het struikgewas verdwijnen.

Ik heb hier geen echte verklaring voor.
Iets vaags als ‘pikorde’ dekt maar een deel van het verhaal.