Vroeger toen mijn bevriende buurvrouw L. nog leefde, mailden we in het begin van de oud/nieuwjaarsnacht over de herrie.
Waar onze dieren niet tegen konden.
En ook later in de nacht.
Vorig jaar ging ze vlak voor oudjaar dood en haar zoon en zijn kinderen ‘vierden’ dat met knallen tot bijna 2 uur wat mogelijk ‘ritueel’ was bedoeld maar leg dat je doodsbange kat maar eens uit.
Ik communiceerde toen via mail met overbuurvrouw L. die een panische hond had die ze wou uitlaten maar die door dat knallen aan de overkant de deur niet uit durfde en uren onder het bed zat.
Ze was boos en ellendig en verdrietig.
Nu klagen mensen in de buurt app (die blijkt hier te zijn) over het geknal en wie reageert er met ‘ach, het zijn maar kinderen en laat ze toch 1x per jaar’… voormalige overbuurvrouw L.
(ze is intussen verhuisd naar verderop in het dorp en ze heeft een toko en ja, dan wil je mogelijke klanten denk ik niet afschrikken)
Ik denk weer terug aan bevriende buur L.
Hoe we elkaar met mail heen sleepten door de uren geknal.
Ik mis haar.
Om meerdere redenen.
Geef een reactie