Radioreclame.
“O! wat is dát lang geleden dat ik aan zee was! Fantastisch toch!”
Als je een bepaalde spaarrekening opent krijg je 2% rente.
Maar daar doe je het natuurlijk niet om want de bank van die rekening sponsort eenzame ouderen.
Die kunnen dan naar zee.
Stem: “De blije lach van een oudere is natuurlijk onbetaalbaar.”
Dat is uiteraard wáár.
Alleen heb ik steeds de associatie met “de glimlach van een kind” die óók al geweldig is.
Kan komen omdat ik zelf de ouderdom nader maar ik voel me door deze reclame wat geïnfantiliseerd.
Ja, en wie zegt dat alle ouderen naar zee willen en dan hun valse tandjes bloot lachen.