Zondag is de enige dag van de week waarop ik uitslaap.
Tot wel acht uur.
Terwijl ik op zaterdagavond soms pas tegen middernacht naar bed ga.
Luxe!!
Vannacht lig ik om half zes (wanneer ik ‘normaal’ opsta) in zo’n bodemloze slaap dat het een tijdje duurt voor tot me doordringt dat buiten iemand hard staat te schreeuwen. Een tuttebol.
Ik ren naar het raam en daar staan al mijn kipjes. Twee staan wat verweesd te stáán in het nog bijna-donker.
Eén krijst zich de longetjes uit het lijf.
Terug naar bed en om zeven uur maar opgestaan.
Dieren gevoerd en gekeken in het leghok. Waar een totaal verbrijzeld leeggeslurpt eitje ligt.
Wat een gruwelijke ervaring moet tutje hebben gehad. Een egel die als een stormram haar schattige slapende lijfje heeft bewerkt om toegang te krijgen tot wat waarin zij een lief kuikentje had gehoopt.
Dat was natuurlijk onzin, van dat kuikentje. Maar dat weet je niet wanneer je besluit tot broeden.
Geef een reactie