Precies half zes springt Guus op bed en geeft zacht spinnend mijn gezicht een paar harde kopjes.
Ik leg hem uit dat ik vandaag uitslaap tot half zeven waarna Guus hoog op mijn kussen gaat liggen wachten tot ik zover ben. Lieve knul.
Zeven uur Radio 1 Journaal en Fanlog en dan knagers voeren. Of beter: hun voedsel verdedigen tegen de pakweg 50 kauwtjes die erop proberen aan te vallen. Om het te duwen in de mondjes van hun al behoorlijk groot gegroeide jongen die in de bomen erop zitten te wachten.
Dan, op de steiger, een hard kwakende eend.
Ze heeft 1 sprekend op haar lijkende pul (over) en heeft sinds een paar dagen ontdekt dat als ze maar hard genoeg naar me roept ik naar binnen sprint om brood voor haar te halen.
(sterker: gisteren ben ik speciaal naar de Plusmarkt gegaan omdat ik geen brood-voor-haar meer in huis had)
Sinds vandaag is papa eend er ook bij, wat ongebruikelijk is.
Nu mag ik Volkskrant Magazine lezen.
En daarna mag ik slapen.
Maar er is feest in het dorp dus staat er een man heel hard door een megafoon te roepen wat slapen onmogelijk maakt en relekst in de tuin in het zonnetje zitten ook.
Ik vind het reliëf en de plasticiteit van het wateroppervlak in deze foto zo mooi, je zou bijna vergeten dat het een verstild moment van een vloeistof is.