Een vriendin die zegt zóu je toch niet…
Over botox en-of liften.
Een virtuele vriend die wanneer ik een actuele foto toon geen sjoege meer geeft.
Opeens sta ik voor de spiegel en trek aan mijn gezicht.
De ogen uit overgangsformaat naar gróter.
De hangwangen weer strak. De kalkoennek glad als van een jong meisje.
Jammer dat ik dat allemaal met twee handen niet tegelijk voor elkaar krijg maar het totaalbeeld heeft wel wat.
In Amerika op tv waar vrolijk nieuws door echte nieuwsprogramma’s wordt heen gemixt zie ik ze vaak, die vrouwen die ‘wat kleins’ hebben laten doen en er meteen tien jaar jonger uitzien en dan natuurlijk óók meteen een tien jaar jongere man hebben.
Die ze aanbidt.
Heel even overweeg ik het.
Mooier en jonger eruit zien lijkt me wel wat.
Maar: moet ik dan ook liegen over mijn leeftijd.
En: verjongt dat ook de ziel.
Qua virtuele viend (wie het ook wezen mag): soms is een virtueel beeld wellicht dermate nabij, dat het bijna een lijfelijke beleving wordt; da’s dan even schrikken van het persoonlijk effect, en hoe reageer je dan als virtule vriend zonder direct teveel van jezelf bloot te geven? Daar moet “virtule vriend” dan misschien even tijd en ruimte voor hebben, zonder in z’n commentaar direct als al te grenzeloos en gretig over te komen (de andere lezers lezen “hem” ook).
Overigens ben ook ik van mening dat er een hoge mate van appetijtelijkheid aanwezig is, maar dat blijft onder ons….
Die gebotoxte dames hebben toch echt minder karakter in hun gezicht.
Nee hoor Jeanne, niet doen. Zoals Hippo ook al zegt… weinig karakter blijft er over. Ik stuurde je een grapje per mail en mijn laatste zin daarin is echt gemeend. Blijf maar lekker zoals je bent.