Loki…

Vandaag waren Loki en ik weer bij de dierenarts.
De huid om zijn wond werd opeens zo rood.
Ik was bang: ontstoken.

Het bleek: bloeduitstorting van na de operatie.
Zoals ik zelf ook had toen ik een paar maanden geleden aan mijn pink werd geopereerd.
Verder had hij aan de wond gelikt – wat niet mocht.
Maar de alternatieven ‘rompertje’ en smerige zalf om de wond smeren… ook die leken niet aantrekkelijk.
We zien het dus aan en hopen er het beste van.

We bespraken ook het naar buiten laten.
De Intensive Care kliniek had het me verboden. Mijn dierenarts begreep: als de kat dat gewend is kun je het niet voorkomen. Maar wel: direct erna het buikje schoonmaken.
Wat ik doe en tot nu toe ook goed doe.
Het betekent wel ‘even erbij blijven’ wanneer de kleine man op sjouw is.
Soms geeft ‘de kleine man’ dat zelf heel nadrukkelijk aan. Zoals vannacht om kwart voor vijf. No problem! Ik maak het raam open en wacht tot half zes tot hij er weer is.

Vrijdag krijg ik bericht over zijn tumor.
Of die kwaadaardig is.