Love is in the air

Vanochtend kijk ik uit het raam en zie grote opwinding in de ren naast het huis.
Rennen, stilzitten, rennen.
Ik denk: die rotkat is weer aan het treiteren.
Maar het blijken de hormonen te zijn die gieren door de lijfjes van mijn konijnen.

Normaal is dat de dame het geholpen mankonijn probeert duidelijk te maken dat hij op haar moet springen en dan wippen.
Normaal is ook dat het geholpen mankonijn geen benul heeft wat ze bedoelt. Zodat zij het steeds opnieuw voordoet tot ze wildwoest wordt omdat hij het hoe ze ook haar best doet nog steeds niet snapt.

Jozef snapt het wel.
Sterker: hij lust er wel pap van.
Zoveel pap dat ik begin te twijfelen of de dokter hem destijds wel goed genoeg heeft geholpen.

Daarna is het goed rusten in het prieeltje.
Brunchen met bamboe.