Sinds ik in Grootschermer woon (bijna 20 jaar) heb ik last van Luilak.
In het begin waren het de jongetjes met de blikjes aan de fietsen, toen werd het ook nog eens veel zeep en verf op de ramen en er was dat ene jaar waar de vaders of grote broers van de jongetjes na het uitgaan van de ene kroeg de hele nacht toeterend met de auto door het dorp reden.
Vannacht had ik me ingesteld op in elk geval: overlast.
Ook omdat het zo’n mooi weer was (dat helpt wel, een flinke plensbui maakt de bengels iets minder enthousiast om voor dag en dauw de straat op te gaan).
En toen gebeurde: niets. Helemaal niets.
Geen geluid. Geen verf.
Niets.
Is dat weird of is dat weird.
En Guus heeft kunnen uitslapen. Nu jij nog.