Van beneden de bekende loei van ‘grote prooi!’ en ik wil niet flauw zijn dus loop de trap af naar Guus die zonder iets in de mond midden in de kamer staat.
Ik kijk rond. Zit ergens een panische meerkoet? Turkse tortel misschien? Giga-rat?
Laat maar zien, zeg ik tegen Guus en loer voorzichtig in de keuken.
Aha.
Lekker!
Nog even neerleggen om een foto te laten maken voor z’n fotoboek.
Dan is het kraak-kraak-botjes en hap-smak-wég en prijs ik uitbundig mijn Grote Krijger die in deze tijden van crisis voor de eigen middagsnack heeft gezorgd.
Geef een reactie