Marjolijn Uitzinger stopt. Per nu.
Op de radio.
Dat hoor ik aan het eind van de uitzending van 1 op de Middag waarvan ik weer enorm heb genoten mn het debat met Rutger van Santen en Redmar Kooistra.
Aan het slot van de uitzending breekt Max van Weezel in en stelt vragen waardoor ik nu weet dat ze bij de Volkskrant heeft gewerkt en bij Het Vrije Volk, dat ze 10 jaar tv heeft gedaan en 15 jaar radio.
Het verschil tussen radio- en tv-mensen wordt haar gevraagd.
"Presentatoren op de radio zijn onderdeel van een team en op de tv krijgen ze snel last van sterallures en meestal ten onrechte."
Het stomste dat ze ooit deed? "Wat een lul" zeggen na een interview met Dijkstal terwijl de microfoon nog open stond.
Wat ze nu gaat doen? Schrijven en congressen voorzitten en (deels) in Berlijn wonen wat Max van Weezel doet uitroepen: "Wat moet een net joods meisje nou in Berlijn?!"
Maar ze is helemaal niet joods. "En die leuke krulletjes dan?"
Marjolijn: "Hou op."
Shit.
Ik ga haar missen.
Misschien verwarde Max haar met een andere zwarte krullenbol, Dieuwertje Blok. Die heeft van moeders kant wel een joodse achtergrond.
Ik vond Marjolijn ook uitstekend. Alleen had ze een minpunt: de zogenaamde uitzinger, zoals we dat hier thuis noemen. Een gesprek altijd afsluiten met een dooddoener als “dat wachten we dan af”,”we zullen zien” of “de tijd zal het leren”.
Of: “tis me wat” 😉
Dan vind ik ‘wat een lul’ een veel sterkere uitsmijter… 😉
Ik kende haar nog wel van tv.
Dat deed ze volgens mij wel goed.