Na mijn twee minuten bij de chirurg in Alkmaar (die meteen in mijn vinger wou snijden), sprak ik een verpleegkundige die adviseerde me naar een ergotherapeut te laten verwijzen.
Mijn huisarts wou het wel doen maar vond het zinloos.
Ok… dan niet.
Maar wat dan wel?
Ik vertelde dat ik ook helemaal niet tegen de sfeer in het ziekenhuis kon, al die zieke mensen (is niet ‘normaal’ – is gekomen sinds ik zelf 5 dagen in het ziekenhuis lag, de 5 ergste dagen van mijn leven).
Mm. Dan was de Handkliniek in Hoorn misschien iets voor me.
Hij schreef de naam van de kliniek op een briefje en zei dat ik erover moest nadenken.
Ik keek op de site.
Ik zag dat de wachttijd voor een afspraak 35 dagen was.
Dat zou dus waarschijnlijk niet meer lukken voor ik weer naar Amerika ging, maar als ik nu vast een afspraak kon maken voor oktober, was dat tenminste gebeurd.
Ik bel de doktersassistente dat ik een verwijzing wil (de dokter gaat morgen op vakantie).
Ik krijg de verwijzing en net een mail dat iemand van de kliniek contact met me zal opnemen.
Binnen twee werkdagen.
Holy shit. Wat snél!
Ik ben me opeens heel erg bewust dat ik weer in het medisch circuit ben beland.
Geef een reactie