De laatste Amerika-vakantie was zo niet-leuk dat ik dacht: ik ga nooit weer terug.
Waarbij de doorslag gaf dat de mensen die mijn favoriete huisje verhuurden en waar ik 3 weken was (mijn enige bestemming) heel onaardig tegen me waren terwijl ze vroeger zo lief waren.
Toch dacht ik eenmaal terug: er was nóg een favoriete plek.
Als ik daar nou eens op inzet?
Geen ‘aardige mensen’ nl: geen mensen met wie ik F2F contact had, maar een prachtig (gelegen) huis. Je kon in die omgeving van alles aan leuks doen maar je kon ook aan alle kanten om het huis in de zon of als je dat wou de schaduw zitten en rotsen en diertjes kijken en fotograferen.
En bij slecht weer: binnen.
Nu realiseer ik me een paar missers.
Toen ik Amerika verliet, liet ik bewust wat dingen achter.
Niet alleen een warm jack en een maillot maar ook een GPS.
En… mijn wandelschoenen.
Omdat ik toen heel zeker wist dat ik nooit meer terug zou gaan!
Nieuw kopen is het ergste niet maar wat ik nieuw koop moet ook weer daarheen gezeuld (ik liet altijd een grote doos met spullen achter op het adres in Pioneertown én stuurde vooruit). Maar ik heb nu geen vriendjes in Nevada dus het moet in de koffer.
En past niet in mijn mini-koffer.
Terwijl ik een zwaardere koffer niet kan dragen.
Hoezo ‘voorpret’.
Geef een reactie