Gisteren waren we alle drie erg moe.
Zelf wou ik vroeg naar bed gaan.
Maar toen ik om half elf nog even inlogde, vleide Guus zich voor me op het bureau en kroop Sammie half op schoot en half op het bureau in Guus.
We zijn een uurtje zo blijven zitten/liggen.
Hadden we nodig.
Daarna kon ik piekeren over hoe ik drie pilletjes per dag in Guus zou krijgen.
Dat bleek niet nodig (althans vandaag niet).
Pilletje voor de schildklier slikte hij door met het eerste stukje rosbief.
Pilletje voor versnellen rechterhart zat in het tweede stukje rosbief.
Kwart pilletje voor vertragen linkerhart moest ik eerst snijden met de pillensnijder en dat kon toen in het derde stukje rosbief.
Goed gedaan, Guus!
Wat een gezellig uurtje moet dat zijn geweest met zijn drietjes. Even steun zoekend bij elkaar. Ik ben blij dat deze pilletjes wel makkelijk naar binnen gaan bij Guus.
Dit was echt ‘kwaliteit’.
Verder hoop ik vurig dat het zo makkelijk *blijft* met deze pilletjes omdat hij ze echt moet slikken en er geen alternatief is in de vorm van een prik.
Dit zijn van die koestermomemtjes, die zijn zo ontzettend waardevol….ze zien er zo heerlijk tevreden uit