Mijn moederhart is dolblij als mijn dieren een paar weken *niet* naar de dierenarts hoeven.
En mijn verstandige verstand zegt: houen zo. Concreet: neem er geen nieuwe bij.
Mbt de konijnen is er geen keus.
Die floreren als paartje. Daar kun je niet een andere bij zetten of meerdere andere zonder dat het een matpartij wordt.
De kippen – zou kunnen.
Maar die wil ik wel van een vertrouwd adres. Niet omdat het zo nodig móet.
Ze komen wel op mijn pad.
Katten? Ik zóu wel een kitten willen.
Ik zou zelfs wel een derde volwassen kat willen indien die ergens weg moet (dus: zielig is).
Daaraan staan geen wetten in de weg maar wel praktische bezwaren in de vorm van Sammie. Lief, maar jaloers kreng dat-ie is.
Cavia’s dan.
Ik heb er nu zeven.
Als meeste had ik er ooit twaalf.
Daar is ruimte voor.
En eigenlijk had ik verwacht dat die zich in de zomer bij het Knaagdierencentrum bij tientallen zouden aandienen.
Dames natuurlijk. Want mijn verder zoete haremhouder Kopan vindt een extra man geen goed idee.
Alleen: er worden alleen herencaven bij de Opvang afgeleverd.
En: die worden zelfs vrij snel weer opgehaald.
Ik weet dat ik het niet moet doen maar ik kijk toch op marktplaats.
Of er caven zijn die iemand in een straal van 15 km gratis kwijt wil.
Die zijn er. Maar er zijn ook (zo opent die pagina) 2 beeldschone lichtzwarte kittens in Purmerend en er zijn drie ongelooflijk snoezige kittens in Grootschermer.
Gelukkig zijn die gereserveerd.
Bekend… Ik ga nóóit op pagina’s van asielen en zo kijken want dan zie ik zo drie katten waarvan ik denk: niemand neemt die, och jee toch beessielief…
Vergelijkbare tic: plantensites. Gelukkig heb ik daar een trucje voor gevonden.
Lekker aanvinken wat ik zou willen hebben, geheel niet gestoord door de realiteit – ik heb geen geld en geen energie om de tuin om te bouwen en stiekem wil ik dat ook niet, alhoewel… die plant… en zo’n boom.. en kijk! een pruimenboom, dat kan toch wel?
In no time heb ik dan een winkelwagen vol met hordes planten en een totaalprijs van minstens 150 euro – en dan kopieer ik die lijst als documentje voor mezelf (smoes: ‘dan weet ik welke soorten ik mooi vind en wat ze kosten’), leeg de winkelwagen en heb daarna het prettige (en onterechte) gevoel dat ik geld bespaard heb.